Y!Mail has been so useful to me these days. It's because I use it a lot at work. Kailangan ko magsend ng magsend ng files kay boss. I don't remember myself before na laging nageemail talaga.
I mean there was this one time when I was in fourth year, the only way I could communicate with my friend Anton was by e-mailing him. So, once in a while I do e-mail him. Pero like once a week lang yun or so. And before pala e-mail lang din pala magagawa ko sa boylet kong si (shet! hindi si John eh pero Japanese din. Si John yung binasted ko na Half Jap-Half American na biglang naging model amp! alam ng girlies yung kwentong yun.) basta I forgot his name. Teka search ko wait. AYUN! Si Yuki Natsui. Napakapogi nung tao na yun! parang koreanovela kahit na hapon sya. So there, We e-mailed twice. Sabi nya ipagluluto nya ko ng Japanese food pagbalik nya. Pero duh! 1st year College na ko when he came back and di ko na rin nakakausap si Mako nun. Demmit! Sayang!
Walang kwenta ang e-mail ko. Use lang nya para sakin eh para may e-mail address akong malagay sa mga ginagawan ko ng accounts. Tapos finoflood lang naman sya ng mga alerts galing friendster, multiply, facebook at plurk.
Pero infairness ngayon, pacompose compose na din ako ng mail at pa attach attach ng files atleast once a day. Oo! ONCE A DAY!
Benta! Nagreminisce lang ako ng
Y!Mail life ko.
Oo nga pala! patapos ish na yung photoblog ko. I'll post the link ASAP! :)
Before I forget, sa mga Dance Revo and O2Jam fanatics, I recommend
Jamlegend and fun nya! Kung pwede lang gawing gitara yung laptop ko eh ginawa ko na.
Exciting! May shoot uli ako sa Monday. YIPPEE! :)